بررسی تأثیر تزریق داخل گره ای اتانول ۹۶% در درمان گره های سرد منفرد خوش خیم مقاوم به سرکوب با لووتیروکسین

مقدمه: در مؤثر بودن سرکوب گره های سرد منفرد خوش خیم با لووتیروکسین، اختلاف نظر وجود دارد. تزریق داخل گره ای به عنوان یک روش جایگزین در درمان گره های سرد مطرح است. هدف از این مطالعه بررسی میزان اثر بخشی تزریق اتانول در گره های سردی که به درمان لووتیروکسین جواب نداده بودند و مشخص کردن میزان جواب تزریق اتانول بر گره های خوش خیم با خصوصیت های سیتوپاتولوژیک مختلف است. موارد روش ها: 50 بیمار دارای گره سرد خوش خیم که به 6 ماه درمان با سرکوب لووتیروکسین جواب نداده اند وارد مطالعه شدند. حجم گره با کمک سونوگرافی محاسبه و سپس تزریق اتانول در سه نوبت به داخل گره انجام شد. حجم گره و اندازه آن توسط سونوگرافی قبل و 3 ماه بعد از تزریق بررسی شد. میزان ارتباط کاهش اندازه گره با ویژگی های بالینی فرد بیمار و ویژگی های سیتوپاتولوژیک گره مورد توجه قرار گرفت. یافته ها: متوسط حجم گره قبل از درمان با اتانول 37/8±83/20 سی سی و سه ماه بعد از آخرین تزریق اتانول 7/8±88/12 بود (001/0p<). میزان جواب مناسب (کاهش مساوی یا بیشتر از 50%) در 36% از بیماران دیده شد. ارتباط معنی داری بین پارامترهای بالینی و جواب سیتوپاتولوژیک یا اندازه اولیه گره با میزان کاهش در حجم گره به دست نیامد. نتیجه گیری: تزریق اتانول می تواند به عنوان یک روش درمانی مناسب برای گره های تیروئید که به لووتیروکسین جواب نداده اند، در نظر گرفته شود. کاهش اندازه گره وابسته به سن و ویژگی های سیتوپاتولوژیک گره یا اندازه گره قبل از تزریق با اتانول نیست.